ستايش علی(ع) از محمد حنفیه

از امام رضا(ع) است که فرمود:
«کان اميرالمؤمنين، يقول: ان المحامده تابي ان يعصي الله عزوجل، قلت: و من المحامده؟! قال: محمد بن جعفر و محمد بن ابي بکر و محمد بن ابي حذيفه و محمد بن اميرالمؤمنين ابن الحنفيه رحمه الله.» (۷)
امير مؤمنان(ع) مي‌فرمود: همانا محمدها، نمي‌گذارند که نافرماني خدا انجام بگيرد.
راوي پرسيد: محمدها کيانند؟! امام هشتم(ع) فرمود: محمد بن جعفر و محمد بن ابي‌بکر و محمد بن حذيفه و محمد بن اميرالمؤمنين(ع) رحت‌الله (محمد بن جعفر، فرزند جعفر طيّار و برادرزاده اميرالمؤمنين است و محمد‌بن ابي‌بکر، فرزند «خليفه اول» که تربيت شده علي(ع) و از خواص اصحاب حضرت بود و به توطئه معاويه به وسيله سم، مسموم شد و به شهادت رسيد، و محمد بن ابي‌حذيفه، فرزند عقبة بن ربيعه و پسرخاله معاويه بود، اين محمد، از انصار و خواص اصحاب اميرمؤمنان(ع) به شمار مي‌رفت.) (۸)
«مامقاني» ضمن نقل اين روايت مي‌فرمايد:
«وي از زندان معاويه گريخت ولي بعد او را يافتند و به شهادت رساندند.» (۹)
آنگاه ايشان اضافه مي‌کند:
«اين سخن اميرمؤمنان، اثبات عدالت محمد حنفيه است؛ زيرا راضي نشدن به عصيان خدا، مرتبه‌اي فوق مرتبه عدالت است و معقول نيست، کسي که راضي به عصيان ديگران نيست خود اهل معصيت باشد.» (۱۰)

۷- رجال کشي، ص ۷۰
۸- شرح نهج‌البلاغه، ابن ابي الحديد، ج ۶، ص ۱۰۰، چ ايران
۹- تنقيح المقال، ج ۳، ص ۱۱۱ (کلمه محمد بن الحنفيه)
۱۰- تنقيح المقال، ج ۳، ص ۱۱۱ (کلمه محمد بن الحنفيه)